
Het gebrek aan spellen was een van de sterke punten van de Commodore64. We gingen onze eigen spelletjes programmeren. Ik herinner me niet zoveel van het spelen van die zelfgemaakte spellen, maar ik kan me nog wel goed de opwinding van het programmeren herinneren! Het voelde als magie! Door het intypen van de juiste formules kon ik bepalen wat er op het scherm gebeurde.
In 1995 laadde ik samen met Johan voor het eerst een internetpagina. Het was iets over Batman, en was een grijze pagina met knipperende plaatjes. De opwinding over het via de telefoonlijn en een modem toegang hebben wat iemand in Amerika geschreven had was groot, en het gevoel iets magisch mee te maken was terug.
November 2013 bezocht ik de Maker Faire in Hengelo met mijn twee jongste kinderen, Kuno van 9 en Evan van 6. Wat een feest om zoveel mensen zo creatief met techniek bezig te zien! Races tussen voertuigen gemaakt van doe-het-zelf apparaten zoals een boor of een schuurmachine. Soldeerworkshops voor Kuno en Evan. En... een stuk of wat 3D printers. In het begin van de FabLab tijd had ik ze ook al wel gezien, maar toen kosten degenen met aanvaardbare kwaliteit nog tienduizenden euro's, en degenen die betaalbaar waren, konden nauwelijks herkenbare objecten printen. Maar nu werden er voor onze ogen begeerlijke felgekleurde plastic speelgoedjes geprint. De kinderen werden er onweerstaanbaar door aangetrokken. De magie van het scherm had zich uitgebreid naar de fysieke wereld.
Maart 2014. Ik ga mee doen aan een workshop van het FabLab in Utrecht, Protospace, om in 3 dagen een eigen 3D printer in elkaar te zetten.